Bollywood eindbestemming?

Dag mensjes,

Zoals vele beloften om snel weer een bericht te plaatsen na mijn vorige verhaal is dat ook dit keer wederom niet gelukt. Laten we het maar houden: it is just the indian way......

Ik sloot mijn vorig berichtje af met het feit dat ik een geweldige vakantie met moeders en zus tegemoet zou gaan. En dat is ook helemaal gelukt. Bijpraten, zonnen, verbranden, ayurveda-massages en kokosmelk drinken uit een kokosnoot waren de grote lijnen. Op 11 januari namen zij het vliegtuig vanuit Mumbai richting Amsterdam en ik nam Marije op 12 januari 's ochtends in mijn armen om onze reis te vervolgen. Een hotel gezocht in Mumbai en helaas werd zij diezelfde middag ziek. En goed ook. Terwijl zij op bed lag, heb ik mij moeten vermaken met de locals, bazaars en andere bezienswaardigheden en het bezoeken van oude cafeetjes (want Mumbai kende ik al en had toendertijd mijn contacten opgedaan met leuke cafebazen). Maar ik kan je vertellen, de zoveelste kingfisher in je eentje drinken, wordt bijzonder saai. Toch bestond een groot deel van de dag ook uit mental support voor haar en dokter en medicijnen regelen. Na 5 dagen samen een goed gesprek gehad over het 'leven' en de spirit zat erin. Naar de bios: "Tare zameen par" gekeken, nieuwe release van Aamir Khan (alsof jullie dat wat zegt..), maar een ongelooflijke knappe vent/regisseur en al dromend liepen wij de bios uit van een Bollywood-carriere en werden we zowaar gespot door een Bollywood-scout. De volgende dag zouden wij van 9 tot 9 als background fungeren in een film. Vervoer, eten en zelfs 500 roepees zaten daarbij in. Een film werd het niet, maar wel een videoclip van een zekere beroemde Punjab-sikh, genaamd Dil-Jit, waar wij moesten dansen als background dancers. Als het goed is, krijg ik een kopie, maar dat moeten we ook maar afwachten, want Indiers zijn slecht te vertrouwen in het nakomen van hun afspraken.

Samen met 14 andere backpackers gedanst, de professionele dansers uitgechecked (want my god, sommige waren bloedmooi) en uiteraard gekeken hoe de sikh zijn act ging neerzetten. Na een reis van dik 2 uur omdat de scouts slecht richting konden geven aan de ricksjaw-drivers aangekomen bij de filmstudio's. Enigszins teleurgesteld liepen we een verpieterd gebouw tegemoet, erg slecht onderhouden. De deur ging open en we liepen een compleet trendy discotheek in. Dat was even schrikken, nooit geweten dat Indiers hiertoe in staat waren. In een lounge-hoekje verzamelden alle backpackers zich en kwam er op een gegeven moment een van de make-up artist naar ons toegelopen en zij tegen mij: 'Get ready!'.
'Uhh excuse me?', was mijn antwoord. Hij herhaalde: 'get ready!'. Vragend keek ik om me heen en op zoek naar bevestiging van de anderen of ik nou dom was of hij onduidelijk. Het laatste bleek godzijdank toch het geval te zijn en ik vroeg: ' What do you mean?' Hij zei: 'Comb your hair please!'.
Mijn klomp brak en het zweet begon over mijn rug te lopen, want a. als ik mijn haar kam dan zijn we daar even mee bezig en b. als dat moet kan ik mezelf net zo goed nu omdopen als Oboema, de blanke neger. Dus toen de man even niet keek, beetje geaaid met mijn kam en mijn haar maar in een staart gedaan. De man draaide zich om en keek bijzonder tevreden, dus mijn plicht was gedaan. Ik had me verheugd op dikke make-up en glitterpakjes, maar zelfs dat laatste was niet nodig. Dus op de video draag ik oude suffe en vooral 'wijde' kleding, wat weer een beetje jammer is.
Enfin, het begon, een voor een moesten we met zijn tweeen of drieeen dansen en soms joelen achter de groep dansers en vooral: 'Keep on smiling, people', wat lastig werd 's avonds om 7 uur. Maar jezus wat een dag, geweldig was het. Met tranen over mijn wangen de hele dag in een deuk gelegen!

Mezelf afvragend of ik toch niet een carriere in Bollywood moest beginnen (want was toch overtuigd dat ik niet heel slecht fungeerde als achtergrond danseres) toch maar besloten dat de airco funest was voor mijn lichaam.

Na een week Mumbai door naar 2 dagen Ganeshpuri, zo'n 100 km. boven Mumbai. Een heilig pelgrimsoord waar 'Baba'(een van de bekende Swammi-gi's) ooit was neergestreken en er waren dan ook wat rare vibraties in dat dorpje, maar desalniettemin de moeite waard. De zogenaamde 'hotsprings', wat bestond uit puur heet grondwater en eveneens heilig was, waren goddelijk. Ik voelde me 'verlicht'. Via Mumbai een ticket geboekt naar Hyderabad en op 21 januari de nachttrein genomen. Een reis van 16 uur, slopend, maar maakt het reizen altijd spannend want je weet niet wat voor leuke contacten je gaat maken.

So far so good, kijk maar naar de foto's! Ik plak nu gelijk een nieuw berichtje erachter aan met mijn verhaal over Hyderabad en Orissa!

Tot zo! the amazing star....