paradoxale irritatie......

Ahhh, mensjes wat een lieve reacties weer!!!

Het 'tot zo' dat werd beloofd in mijn vorig berichtje werd een dag later omdat het internet uit viel. Ook dat is India. En nu denken jullie wat een rare titel. Klopt! Maar dat zal ik jullie uitleggen. Nu zit ik 2 dagen in Oost-India in Bhubaneswar nadat ik daarvoor 5 dagen in Hyderabad heb gebivakkeerd, het midden-oosten van India, juist de moslimconcentratie. En ik kan je vertellen, ik kan nog steeds geen mening vormen van die stad. Want niet alleen boeiend, vanwege alle moslims, maar ook vanwege mijn vele irritaties in die stad. Naarmate je Noord-India in gaat, heb ik het gevoel dat je meer op je hoede moet zijn, je sneller genaaid wordt (ook al denk je dat je ultra-alert bent)en de mensen wat arelaxter worden.

In Hyderabad (provincie Andrha Pradesh) lopen hordes burka's rond met aan hun zijde hele hippe Indiers, wat al enigszins paradoxaal is. Nieuwsgierig vraag ik me af hoe het meiske onder dat zwarte gordijn er dan uitziet, maar daar zal je nooit achterkomen. Als je rondloopt, word je aangestaard, bekeken, uitgelachen (als backpacker kan je er nogal vertiefd bij lopen) en je voelt dat ze over je praten. De mannen kijken je wat 'geilig' aan (cup D en blond haar komt niet heel veel voor) en het lijkt wel alsof ze dat uitgebreid bespreken met hun burka-vrouwtje (die daar kennelijk geen moeite mee heeft).
En jawel, daar komt irritatiepunt 1. Gelukkig versta je geen reet van wat ze zeggen, dus onder het motto van 'wat niet weet, wat niet deert', lopen wij stug verder.

Dan krijgen we de ricksjaw-drivers waarmee ik ettelijke 'irritante' situaties heb meegemaakt. De een beweert dat hij precies de bestemming weet te vinden, tevreden spreek je een goede prijs af (en je denkt nog, yes, eindelijk iemand die doet wat ik zeg) en halverwege belt hij zijn familie/vrienden af of stopt bij benzinestations om te vragen waar nu precies jouw guesthouse is. After several times, leer je dat en hou je daar rekening mee. Niet wetende dat als je weer tevreden een ricksjaw-driver met meter laat rijden, dat hij zo slim is om rondjes te rijden zodat je meer roepees moet neerleggen. Jammer dat hij niet wist dat ik nog slimmer was en door had dat hij rondjes aan het rijden was. Bij aankomst weiger je de 30 extra roepees neer te leggen (die hij dus had rondgereden) en hij doet arelaxed. Dilemma alom, had jij gewoon de extra roepees moeten neerleggen (want waar praat je nou over, omgerekend: 0,60 eurocent...?) of hou je je vast aan je principes? Irritatiepunt 2.

The ladies compartment in de treinen zijn werkelijk hel. Jij zit daar met je backpack, dichtbij de uitgang zodat je niet je tussen 30 vrouwen hoeft te wurmen als jij eruit moet. Maar dat wekt irritatie op bij hun (werd tijd).
Imagine: een cabine van 10 m2 met 30 vrouwen en vechten om een zitplaats. Elke vrouw die instapt vraagt aan je, where? En jij roept je eindbestemming. Zij meldden vervolgens, 'claim?'. Ja hoor, wat jij wil, schat. Ik moet dus zogenaamd mijn plek voor hun vasthouden... Omdat je nogal onzeker bent opgestaan die dag, sta je keurig op voor oude dametjes die vervolgens gretig weigeren op te staan of andere vrouwtjes voor hun enkels schoppen (zo kreupel zijn ze dus niet). Maar dat is nog niet alles, ze staan expres op je poten, maken je backpack smerig en jatten je lakenzak...hard. Irritatiepunt 3, maar een oplossing is bij de gents compartment gaan zitten die je 'geil' aan kijken. Ik geloof dat ik dat liever heb.

De mannen kauwen op een blad, genaamd 'Pan', waar je 'high' van kan worden en spugen dan na verloop van tijd een rood prutje uit, waar dus de hele straat mee vol ligt. Vind ik helemaal niet erg, tenzij je vlak voor mijn voeten spuugt om mijn aandacht te trekken, waardoor er dus spetters van dat rode spul op mijn keurig gelakte teennagels komen. Irritatiepunt 4. Ach jee, het stapelt zich op.

Irritatiepunt 5: mannen die je proberen aan te raken op plekken waar je dat toch liever niet hebt en het zo doen dat je niet meer weet wie dat gedaan heeft.
Irritatiepunt 6: continu de vraag: 'Hi, what is your country?' en nog veel meer vragen.....als je moe bent, gaat dat fout. Om ze een beetje te jennen, vraag je aan hen: 'You know Holland?'. Het antwoord is uiteraard, Nee, ze lachen wat schaapachtig en ik probeer ze hard in hun gezicht uit te lachen. Alleen zo vatten ze dat niet op, dus ook zij gaan keihard lachen...??? Ook dan hebben ze je tuk.

Irritatiepunt 7: dat gestaar continu. Ik weet onderhand wel dat ik blank ben.
Irritatiepunt 8: er een kever in je vegetarian noodles zit en je weet dat het toch geen zin heeft om daar moeilijk over te doen, want de man in de keuken doet zijn uiterste best voor je omdat je een van zijn weinige klanten bent. Dus je gunt de beste man ook weer jouw centjes.
Irritatiepunt 9: je denkt goed te kunnen onderhandelen en later kom je erachter dat je in overheidswinkel staat waar 'fixed prices' zijn. En de man in kwestie probeert je dat al 10 minuten lang met zijn gebrekkige engels duidelijk te maken.
Irritatiepunt 10: je denkt eindelijk de lokale Indier te kennen en te kunnen anticiperen op zijn naaistreken en de beste man of vrouw weer een briljante naaiactie neerzet waar je alleen maar om kan grinniken, maar toch liever boos blijft.
Zo vergingen onze dagen in Hyderabad en ik kan je vertellen dat de moslim-Indiers nog een tikkeltje erger zijn. Dus tegen een treinreis naar het Oosten van India van 18 uur vonden we helemaal niet erg, zeker niet als je na 1 uur alweer een pislucht en zweetvoeten ruikt en je de enige vrouw bent.

En nu lijkt het alsof ik morgen een ticket terug naar NL wil boeken, maar dat is dus helaas niet het geval. Want alle mooie dingen kunnen niet op tegen bovenstaande irritaties. De fantastische gesprekjes met gekke Indiers, de chai (= thee), de curry's (die vervelende side-effects kunnen hebben en kilometers toiletpapier verslinden..), de jasmijn-geur op elke hoek van de straat, het klimaat, hun geloof, hun manier van denken, hun warmte, de natuur en niet te vergeten de sfeer die hangt in mystieke dorpjes. Vandaar de paradoxale irritaties, want je kan India mijn irritaties niet kwalijk nemen....

Maar toch dacht ik, ik neem jullie even mee in het alledaagse hier in India, zo leer je beide kant kennen. A.s. vrijdag met de trein naar Zuid-Orissa naar de tribals (= lokale stammen) en dan 7 februari weer richting Pondicherry om het werk weer te hervatten. Ik zou zeggen geniet van de foto's, er zitten weer wat plaatjes tussen waar ik redelijk trots op ben en dan krijgen jullie een beeld van Hyderabad en Bhubaneswar.

En bij deze beloof ik weer dat ik jullie met rust zal laten!

Laters, Kim