Van Hindoeisme naar Boeddhisme en bureaucratie

In Kathmandu zit je dan, Nepal, het schone en rustige India (zoals men zegt..) en toch een grote omschakeling. Momenteel zit ik bijna 3 weken in het Himalayan Buddhist Meditation Centre in Thamel-area van Kathmandu tussen de monniken en toeristen die zich spiritueel in hogere sferen willen begeven. Ja, dat kan, want je kan gratis meditatie en yoga lessen volgen en discussies aangaan met de monniken die zich bekommeren om het centrum over waarom nu het Boeddhisme ook zo zijn voordelen heeft. Natuurlijk pak ik dat aanbod gretig met beide handen aan.
Het is hier een mix van hindoe's en boeddhisten, weliswaar ook arranged marriages en veel vergelijkbare tradities zoals in India, maar toch lijkt het allemaal wat minder rigide, moderner en bovendien relaxter. De Nepalezen zijn uiterst vriendelijke mensen en bijzonder grappig.

Los van deze culturele uitleg,stond mijn eerste week in het teken van het verlengen van mijn visum. Je gaat naar de Indiase ambassade, staat 4 uur in de rij met 20 andere nationaliteiten en vult keurig de papieren in. Helaas, jammer, pech, heeft de Indiase ambassade in NL, om wat voor een reden dan ook, haar regels aangescherpt en mogen NL'ers niet meer in het buitenland hun visum verlengen als ze al 6 maanden in India hebben gebivakkeerd, wat 6 maanden geleden nog niet bekend was. Dus daar zit je dan, met een heleboel andere gestrande NL'ers in Kathmandu alle instanties in NL te bellen om alle pogingen te proberen alsnog je voeten op Indiase grond te kunnen zetten.....nope, didn't work.
Nu zal ik mijn voetjes ergens eind mei weer op Nederlands grondgebied neerzetten. Naast alle visa-perikelen heb ik toch ook cultuur gesnoven, de Boeddha-Stupa een enorme boeddha-tempel in Kathmandu, met de mountainbike gefietst naar 1.600 meter om een Hindoe-tempel te bezoek in Sankhu (Katmandu-valley), Durbar-square (world heritage list) en de tempel waar vorige week Sting (jawel, the one and only) nog heeft rondgelopen. En dit alles doe ik of heb ik gedaan met mijn zuster, Marije, Fredrik (een Zweed) en een Canadees Joel.

Maar mijn reis is nog niet voorbij, Nepal stond in het teken van een trekking. Mijn zusje en ik hebben nu een trekking voor de boeg van 2 weken in de Himalaya's, Annapurna-area en we klimmen naar ongeveer 5.000 meter hoogte naar Annapurna South Base Camp (=het eerste kamp voor mensen die expedities doen en daar een maand lang moeten acclimatiseren ivm het hoogteverschil). Alle inkopen zijn gedaan, de bergschoenen zijn ingelopen en we vertrekken a.s. zaterdag met de bus naar Pokhara om vanaf daar te klimmen. We hebben een fantastische gids, Shiva, die hopelijk onze blaren zal behandelen en onze hoofdpijn zal wegnemen...

Het meest interessante nu van Kathmandu of Nepal zijn de verkiezingen. Vandaag, 11 april. Sinds ik hier ben staan de kranten vol van de verkiezingen die gaan komen. Korte uitleg: Nepal is een tot nu toe en monarchie, maar na deze verkiezingen niet meer. Men stemt op 2 dingen: een democratie ja of nee en jouw favoriete politieke partij. Nu zijn er 4 populaire politieke partijen: Emalia, Nepali Congres (NC), CPN-UML en de Maoists, waarvan deze laatste voor het eerst mee mogen doen met de verkiezingen. Alle 3 de partijen behalve NC zijn communisten. Dat kan ook, omdat 80% van de bevolking communist is. Men wilt van de koning af. De Maoists zijn alleen niet heel zuiver bezig, veel geweld en elke dag lees je in de krant dat er wel weer 1 is omgekomen, zowel burgers als partijleiders. En ze proberen de arme der armen om te kopen. Men is ervan overtuigd dat de communisten het land kunnen verbeteren. Dus vandaag, nieuwsgierig als ik was, waagde ik mij op straat. Leeg, winkels zijn gesloten, New Road (de drukste straat van Kathmandu) was doodstil, politie, UN en vrijwilligers van de EU die functioneren als 'observers' ofwel de boel bewaken. Tot nu toe is het rustig, geen opstootjes or whatsoever en ik heb flink wat plaatjes geschoten. De sfeer was rustig en dat zal zo blijven totdat de uitslagen bekend zijn. Over 2 weken is het zover. En of dat eerlijk zal gaan weet niemand. Gelukkig begeef ik me letterlijk in hoge sferen richting ABC (Annapurna Base Camp)..

Zie de foto's weer, want beelden zeggen meer dan duizend woorden en tot na de trekking!

Doei!